Imagin z Harrym

Włącz tą piosenkę: http://www.youtube.com/watch?v=cu7QvOQKcKk
Życie czasem bywa trudne, bo nikt nie powiedział,że jest łatwe, ale zawsze trzeba wierzyć, że wszystko będzie dobrze, a kiedy wiesz, że kogoś straciłaś na zawsze należy żyć dalej. Nawet kiedy to może bardzo boleć, kiedy dalej kochasz, trzeba iść dalej i trzeba  mieć nadzieje, że nadejdzie lepsze jutro.
Pewnego dnia na imprezie urodzinowej twojej przyjaciółki poznałaś wspaniałego chłopaka,Harrego. Miał piękne zielone oczy. Był dla ciebie taki miły, od razu wpadliście sobie w oko. Dałaś mu swój numer telefonu a on na drugi dzień po imprezie zadzwonił do ciebie. Umówiłaś się z nim. On zaprosił cię na kolacje. Od tego dnia zaczęliście widywać się codziennie. Wszystko się zmieniło. Zakochałaś się w nim. Sprawiał, że na twojej twarzy codziennie pojawiał się uśmiech. Był jak słońce w pochmurny dzień. Wszystko między wami układało się bardzo dobrze. Ufałaś mu tak samo jak on ufał tobie. Jesteście dla siebie stworzeni. Lecz pewnego dnia wszystko się popsuło. Czekałaś na niego u siebie w domu lecz nie przychodził. Próbowałaś dzwonić, ale nie odbierał. Nie wiedziałaś co jest grane. Zaczęłaś bać się, że coś się stało. Postanowiłaś, że nie będziesz dłużej czekać tylko pójdziesz do niego. Po 20 minutach byłaś na miejscu. Dzwoniłaś dzwonkiem, ale nikt nie otwierał. Napisałaś mu sms, że chcesz pogadać i stoisz pod jego domem lecz nie odpisał. Usiadłaś na schodach. Postanowiłaś, że poczekasz 10 minut lecz nadal go nie było. Miałaś już iść, gdy zobaczyłaś,że jakiś samochód zatrzymuje się pod domem. Zobaczyłaś, że Harry wysiadał, wstałaś ze schodów i chciałaś do niego dojść, ale zrezygnowałaś kiedy zobaczyłaś swoją najlepszą przyjaciółkę, która wysiadała z samochodu. Stanęłaś i popatrzyłaś się na nich. Harry zobaczył ciebie. Na jego twarzy nie było uśmiechu lecz smutek, był smutny. Łza zakręciła ci się w oku. Przez kilka sekund Harry stał i patrzył się na ciebie a po chwili przeszedł obojętnie obok ciebie. Nie wiedziałaś co się stało. Kiedy usłyszałaś, że zaczął otwierać drzwi odwróciłaś się i spytałaś co się stało, ale On nic nie powiedział tylko popatrzył się na ciebie i wszedł do domu. Pomyślałaś, że spytasz swojej przyjaciółki lecz ona też przeszła obojętnie obok ciebie, tak jakby cię nie znała. Powiedziałaś żeby poczekała i spytałaś się czy ona coś wie co się dzieje, ale ona zamiast odpowiedzieć ci zaczęłaś się śmiać po czym doszła do ciebie i powiedziała cicho: Teraz on nie jest twój i weszła do domu Harrego. Łza spłynęła ci po policzku, ale wytarłaś ją. Postanowiłaś, że napiszesz Harremu sms " Proszę Harry pogadajmy " nie czekałaś długo na odpowiedź " Zniknij z mojego życia " Nie wiedziałaś co się dzieje. Łzy spływał ci po policzku, bo ty naprawdę go kochałaś.Schowałaś telefon do kieszeni i postanowiłaś, że zrobisz tak jak on chce, znikniesz z jego życia na zawsze,ale dla ciebie to nie był łatwy wybór,bo bardzo go kochałaś.Chciałaś już pójść,ale spojrzałaś się na okno.Zobaczyłaś,że stoi w nim Harry i patrzy się na ciebie.Na jego twarzy był jeszcze większy smutek.Nie potrafiłaś nie płakać.Zamknęłaś oczy, odwróciłaś się i poszłaś do swojego domu.Weszłaś do swojego pokoju i usiadłaś na łóżku.Zaczęłaś myśleć co złego mogłaś mu zrobić,ale nic nie przychodziło ci do głowy.Łzy spływały po twoich polikach.Nawet nie wiesz kiedy zasnęłaś,ale kiedy obudziłaś się rano strasznie bolała cię głowa.Poszłaś do łazienki i wzięłaś tabletki na ból głowy i wróciłaś do swojego pokoju.Oczy miałaś napuchnięte od płaczu.Leżałaś w swoim łóżku przez cały dzień.Było już po 19 a ty nadal leżałaś w swoim łóżku,ale w końcu postanowiłaś wstać.Poszłaś się wykąpać i wróciłaś do pokoju.Usiadłaś na łóżku i nagle w oczy rzuciła ci się koszula Harrego,którą zostawił kiedy spał u ciebie.Wstałaś i wzięłaś ją do ręki.Przytuliłaś ją i wtedy postanowiłaś,że pójdziesz jeszcze raz,ostatni raz do Harrego.Przebrałaś się i wyszłaś.Po 20 minutach byłaś na miejscu.Stanęłaś przed drzwiami i kiedy miałaś już zadzwoni zawahałaś się,ale wzięłaś głęboki oddech i nacisnęłaś dzwonek do drzwi.Po kilku sekundach Harry otworzył ci drzwi i kiedy cię zobaczył od razu chciał je zamknąć,ale poprosiłaś go żeby dał ci 5 minut.Chciałaś z nim tylko porozmawiać.Powiedziałaś,że kiedy skończysz znikniesz z jego życia na zawsze.Zgodził się,ale ty nie wiedziałaś co masz powiedzieć,bo nie wiedziałaś co się stało.
-Przepraszam cię Harry,przepraszam-choć nie wiedziałaś za co go przepraszasz.On patrzył się na ciebie a ty nie mogłaś patrzeć kiedy na jego twarzy pojawiał się smutek,bolało cię to.Przez chwilę nikt nic nie mówił.
-Nie wystarczy przeprosić za coś takiego
-Harry nie wiem co mam zrobić,bo nie wiem co się dzieje.Nic nie wiem dlacz...-nie zdążyłaś dokończyć bo Harry ci przerwał
-Nie udawaj.[i.t.przyjaciółki]mi wszystko powiedziała
-Powiedział o czy?-teraz miałaś jeszcze większy mętlik w głowie
-Byłem tylko twoim głupim zakładem tak?Tyle dla ciebie znaczyłem...ale ty dla mnie znaczyłaś coś więcej,bo ja cię kochałem-nie mogłaś uwierzyć,że twoja najlepsza przyjaciółka okłamała go i zrobiła to tobie.Zaczęłaś tłumaczyć to wszystko,ale Harry nie chciał ci uwierzyć.Nie wiedziałaś co masz zrobić,ale wtedy zrozumiałaś,że jeżeli on wieży twojej"przyjaciółce"to nie macie o czym rozmawiać.Powiedziałaś to jemu,ale on tylko powiedział"mam powody żeby jej wierzyć,a tobie nie"Nie wiedz dlaczego on jej uwierzył.Nagle usłyszałaś czyjś głos,znany głos.Była to twoja "przyjaciółka".
-To teraz z nią będziesz tak?-nic nie odpowiedział.Doszłaś do niej i stanęłaś przed nią.
-Nienawidzę cię-łzy spływały ci po policzkach.Pobiegłaś do domu,do swojego pokoju.Zamknęłaś drzwi,bo chciałaś być sama.Nie przepuszczałaś,że tak bliska ci osoba może cię tak skrzywdzić.Ufałaś jej,a ona to wszystko zmyśliła.Oparłaś się o ścianę i zsunęłaś się delikatnie na ziemie,Skuliłaś nogi.Próbowałaś przestać płakać,ale nie potrafiłaś.Po jakimś czasie odwróciłaś głowę w bok i znów w twoje oczy rzuciła ci się koszula Harrego.Wzięłaś ją do ręki,wstałaś i poszłaś do kosza na śmieci.Już miałaś wyrzucać koszule kiedy usłyszałaś dzwonek do drzwi.Poszłaś je otworzyć i zobaczyłaś Harrego.
-Przepraszam[t.i.]ona mi wszystko wyjaśniła.To ona nakręciła ten filmik i powiedziała,że to ty jesteś na nim.Nikogo nie było widać,bo było ciemno.Ona to powiedziała a ja jej uwierzyłem-ściskałaś w ręce jego koszule.Zabolała cię to,że on tobie nie uwierzył,ale wdawałaś sobie sprawę,że bez niego twoje życie nie ma sensu.Kiedy zobaczył,że po twoich polikach spływają łzy doszedł bliżej  ciebie.
-Proszę wybacz mi-nie chciałaś go teraz widzieć,chciałaś być sama.
-Kocham cię[t.i.]proszę wybacz mi-po czym podszedł jeszcze bliżej i cię przytulił.Nic nie mówiłaś lecz chciałaś żeby był tu z tobą teraz.
-Też cię kocham Harry-on popatrzył się na ciebie i delikatnie wytarł łzy w twoich polików po czym przejechał opuszkami palców po twoim poliku i cię pocałował.
Od tej pory wasz związek stał się silniejszy i każdego dnia wasza miłość staje się coraz silniejsza,niezniszczalna.
              ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buuuuu....nie ma ostatnio weny i wychodzą mi takie głupie imaginy.Nie wiem...nie chciałabym usuwać bloga,bo naprawdę kocham pisać imaginy,ale może tak było by lepiej...zobaczy się.
Mam nadzieje,że choć jednej osobie choć troszkę się spodobał:)xx
(a tak w ogóle to jest 69 post...hahha Harry czuwa*_*)